Obliczyć wskaźnik BMI

Warto pamiętać, że nie należy wyciągać pochopnych wniosków na temat szczupłości lub otyłości na podstawie otrzymanego BMI. Dla osoby powyżej 65 roku życia zalecana normalna wartość BMI wynosi 23–29. Nawet wartości 23–33 wykazały niższe ryzyko śmierci w badaniach. Utrata wagi u osoby powyżej 65 roku życia może być konieczna tylko wtedy, gdy wskaźnik masy ciała przekroczy 35.

Wzór BMI

BMI jest miarą masy ciała w zależności od wagi i wysokości osoby. Jest ona definiowana jako ciężar ciała podzielony kwadratem wysokości nadwozia.

Po obliczeniu wskaźnika BMI dowiesz się również, ile należy albo tuczyć, albo schudnąć, aby osiągnąć normalne ograniczenia wagi. BMI służy do oceny prawidłowej masy ciała, zakładając, że przeciętna kompozycja ciała.

Alternatywy dla BMI

Zaproponowano zmianę tradycyjnego wskaźnika wagowego. Na przykład profesor Uniwersytetu Oksfordzkiego Nick Trefethen zasugerował zmianę wykładnika z 2 -> 2,5 i pomnożenie wyniku przez 1,3. Ten tak zwany nowy kalkulator BMI można również znaleźć na tych stronach. Cechą tego kalkulatora jest to, że jest łagodniejszy dla wysokich ludzi. Daje 169 cm wzrostu taką samą wartość jak tradycyjne BMI, ale daje większą wartość dla osób niższych i mniejszą wartość dla osób wyższych.

Jednak nowy BMI ma ten sam problem, co tradycyjny. Chociaż może lepiej uwzględniać wzrost, nadal nie uwzględnia indywidualnych różnic w składzie ciała człowieka. Nie nadaje się również do użytku przez dzieci, młodzież lub osoby starsze.

Pomiar obwodu talii jest lepszym sposobem oceny otyłości lub szczupłości, biorąc pod uwagę indywidualne różnice. Tłuszcz gromadzący się wokół talii zwiększa ryzyko zdrowotne. Na stronie internetowej można również znaleźć kalkulator stosunku talii do bioder i kalkulator BRI, którego wzór obliczeniowy uwzględnia kształt ciała lepiej niż BMI. Można również obliczyć dzienne zapotrzebowanie na energię i spożycie kalorii.

Kto wynalazł BMI? Adolphe Quetelet i Ancel Keys

Formuła obliczania wskaźnika wagi została pierwotnie opracowana przez belgijskiego matematyka, statystyka, socjologa i astronoma Adolphe'a Queteleta (1796-1874). Nazwa indeksu w tym czasie brzmiała "Indeks Quetelet”, według jego wynalazcy.

Formuła opracowana przez Queteleta może być dobrze postrzegana jako część jego rozległej pracy życiowej, w której ten geniusz widział matematykę i rozkłady prawdopodobieństwa w różnych otaczających go zjawiskach. Quetelet badał rozwój masy i wzrostu u mężczyzn, kobiet iw różnym wieku i stwierdził, że u dorosłych stosunek wzrostu do kwadratu masy ciała pozostaje bardzo stały. Quetelet nie był inspirowany mierzeniem grubości czy chudości jako takiej, ale interesował się matematyką w przyrodzie i w ludziach. Dzieło Queteleta "A Treatise on Man and the Development of his Faculties" to klasyka socjologii i statystyki.

Indeks opracowany przez Quetelet został pozycjonowany w obecnym celu przez Amerykanina Ancel Keys (1904-2004), którego specjalnością był wpływ odżywiania na zdrowie. W tym momencie ustalono już, że nadmierna tkanka tłuszczowa ma szkodliwy wpływ na zdrowie. Klucze na nowo wymyśliły BMI. W artykule "Indices of Relative Weight and Obesity", który ukazał się w "International Journal of Epidemiology” w 1972 roku, wyjaśniono, że to formuła Queteleta najlepiej oszacowała procent tkanki tłuszczowej na podstawie wzrostu i masy ciała. W artykule zmieniono również nazwę wzoru na "wskaźnik masy ciała”. Oprócz Ancel Keys autorami artykułu byli Flaminio Finanza, Noburu Kimura, Henry Taylor i Martti Karvonen.

Plusy i minusy BMI

BMI jest łatwe do obliczenia, a internet jest pełen różnych kalkulatorów BMI :). Daje to również przeciętnej osobie bardzo dokładną miarę procentowej zawartości tłuszczu.

Można jednak powiedzieć, że BMI jest zbyt uogólniające. Procentowa zawartość tłuszczu u kobiet jest nieco wyższa niż u mężczyzn, ale ten sam BMI i jego interpretacje są stosowane zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet. W pewnym sensie BMI sprawia, że ​​kobiety są szczuplejsze, a mężczyźni otyją, ponieważ większa część męskiej masy ciała przypada na mięśnie, a mniej na tłuszcz. BMI również w ogóle nie uwzględnia różnic indywidualnych, takich jak umięśnienie.

BMI nie nadaje się również do oceny otyłości lub szczupłości u dzieci i młodzieży oraz osób starszych.

Więcej informacji:
Quetelet: A Treatise on Man and the Development of his Faculties, 1835, po angielsku 1842
Keys, Fidanda, Karvonen, Kimura, Taylor: Indices of relative weight and obesity, 1972, ponownie opublikowany 2014
Trefethen: BMI (Body Mass Index), 2013